Teksten zomer 2012

Uit Mozarts Nozze di Figaro
Tekst Lorenzo da Ponte.
Recitativo van Susanna: “Giunse alfin il momento”
Giunse alfin il momento	Eindelijk komt het moment
che godrò senz'affanno	dat ik ongehaast ga genieten
in braccio all'idol mio.	in de armen van mijn geliefde.
Timide cure,	Angstige twijfels,
uscite dal mio petto,	ga weg uit mijn borst,
a turbar non venite il mio diletto!	kom niet mijn genot verstoren!
Oh, come par che all'amoroso foco	Oh, hoe wordt het vuur van de liefde
l'amenità del loco,	door de sfeer van deze plek,
la terra e il ciel risponda,	de aarde en de hemel beantwoord,
come la notte i furti miei seconda!	zoals de nacht mijn listen steunt!
Aria van Susanna: “Deh, vieni, non tardar”
Deh, vieni, non tardar,	Ach, kom, niet talmen,
oh gioia bella,	mijn schone vreugde,
vieni ove amore per goder t'appella,	kom waar de liefde je roept om te genieten,
finché non splende in ciel	zolang het nachtelijk gezicht
notturna face,	niet schijnt in de hemel,
finché l'aria è ancor bruna	zolang de lucht nog donker is
e il mondo tace.	en de wereld stil is.
Qui mormora il ruscel,	Hier murmelt de beek,
qui scherza l'aura,	Hier speelt het briesje,
che col dolce sussurro	dat met zoet gefluister
il cor ristaura,	mijn hart versterkt,
qui ridono i fioretti	hier lachen de bloemen
e l'erba è fresca,	en het gras is fris,
ai piaceri d'amor qui tutto adesca.	alles hier verleidt om aan de liefde toe te geven.
Vieni, ben mio,	Kom, mijn lief,
tra queste piante ascose,	tussen deze verstopte bomen
ti vo' la fronte incoronar di rose.	wil ik je kronen met rozen.
Aria (Ersatznummer) van Susanna: “Un moto di gioia”
Un moto di gioia	Een gevoel van vreugde
Mi sento nel petto,	voel ik in mijn borst
Che annunzia diletto	dat geluk aankondigt
In mezzo il timor!	ondanks mijn angst!
Speriam che in contento	Laten we hopen dat de zorgen
Finisca l'affanno	in tevredenheid eindigen
Non sempre è tiranno	Niet altijd zijn lot en liefde
Il fato ed amor.	tirannen.
Uit Chr.W. von Glucks Iphigénie en Tauride
Tekst Nicolas-François Guillard (naar Euripides)
Introduction. Iphigénie. “Le calme. Tempête.”
Grands Dieux! soyez-nous secourables,	Grote Goden! wees ons welgezind,
détournez vos foudres vengeurs;	wendt uw wraakzuchtige bliksems af;
tonnez sur les têtes coupables,	dondert op schuldige hoofden,
l'innocence habite en nos coeurs.	de onschuld woont in onze harten.
Si ces bords cruels et sinistres	Als deze wrede en duistere kusten
sont l'objet de votre courroux,	het voorwerp zijn van uw woede,
daignez à vos faisbles ministres	weest zo goed, en biedt uw zwakke onderdanen
offrir des asiles plus doux.	een zachter onderkomen.
Que nos mains, saintement barbares,	Mogen onze handen, heilige barbaren,
n'ensangiantent plus vos autels!	uw altaren niet verder overbloeden!
Rendez ces peuples plus avares	Wendt deze gieriger volken af
du sang des malheureux mortels!	van het bloed der ongelukkige stervelingen!
Ces Dieux que notre voix implore,	Die Goden die onze stem gesmeekt heeft,
apaisent enfin leur rigueur:	laten eindelijk hun strengheid vieren:
Le calme reparait.	De kalmte keert terug.
Le calme reparait,	De kalmte keert terug,
mais au fond de mon coeur, hélas!	maar in mijn hart, helaas!
L'orage habite encore!	woedt de storm nog steeds!
Aria. Iphigénie. “O malheureuse Iphigénie”
O malheureuse Iphigénie,	O ongelukkige Iphigénie,
ta famille est anéantie!	jouw familie is vernietigd!
Vous n'avez plus de rois;	Jullie hebben geen koningen meer;
je n'ai plus de parents.	ik heb geen ouders meer.
Mêlez vos cris plaintiffs	Meng jullie klaaglijke kreten
à mes gémissements.	door mijn geweeklaag.
Vous n'avez plus de rois;	Jullie hebben geen koningen meer;
je n'ai plus de parents.	ik heb geen ouders meer.

Vertalingen: Rutger Hofman 2012